მსოფლიო თანხმდება, რომ ქორწილი ოჯახისთვის ერთ-ერთი საუკეთესო დღეა. სხვადასხვა ქვეყანაში ამ დღეს განსხვავებულად აღნიშნავენ. ყველა ერს თავისებური საქორწილო რიტუალი და ტრადიციები აქვს. საზეიმო გარემოს, ლხინის სუფრას თან ერთვის აუცილებლად შესასრულებელი ადათ-წესებიც. იორმუღანლოს სოფლებში სტუმრობისას `სპექტრს~ მრავალჯერ შეუნიშნავს ქუჩის კარზე შებმული წითელი ბაფთები. აღმოჩნდა, რომ ეს ოჯახში ახალი წევრის, პატარძლის შესვლას მოასწავლებს. აზერბაიჯანელები წითელ ლენტებს კარზე, ქორწილამდე სამი-ოთხი დღით ადრე აკეთებენ, ქორწილის შემდეგ კი რამდენიმე დღეში ხსნიან და ეზოში, სუფთა ადგილას აგდებენ.

`ჩვენს სოფელში ქორწილი ხშირად იმართება. დამეთანხმებით, წყვილის ცხოვრებაში ეს ყველაზე ბედნიერი დღეა, რომელიც სიცოცხლეში ერთხელ დგება, ამიტომ მის აღნიშვნას ყველა ოჯახი ცდილობს. ქართულ ქორწილშიც ვარ ნამყოფი. თითქოს ჰგავს კიდეც ერთმანეთს, მაგრამ განხვავებებიც არის. პირველ რიგში წყვილის დასალოცასდ მოგვყავს მოლა, აკურთხებს ის ახალგაზრდებს და წავა. ამის შემდეგ იწყება ქეიფი და მხიარულება. სიძე-პატარძლის მაგიდა შემაღლებულ ადგილასაა მოწყობილი. გოგოსაც და ბიჭსაც გვერდში მეგობრები უსხედან, როგორც თქვენთან ჰყავთ ხოლმე მეჯვარეები. სტუმრები ლოცავენ, ადღეგრძელებენ ნეფე-დედოფალს. ერთ მაგიდასთან ქალები სხედან მეორესთან მამაკაცები. ჩვენთან ასეთი ტრადიციაა. ქალები უფრო მოკრძალებულად იქცევიან, არც სასმელს სვამენ. საერთოდ ჩვენი რელიგია კრძალავს ალკოჰოლური სასმელის მიღებას. ამიტომ არც კაცები ეტანებიან მაინდამაინც. ქორწილში ხალხი ღვინო-არყის გარეშეც მშვენივრად ატარებს დროს. მაგიდა სავსეა გემრიელი საჭმელებით, ასევე არი ბევრი ტკბილეული. ზეიმი და მხიარულება ორ დღეს გრძელდება. ერთ დღეს ლხინის სუფრა ბიჭის ოჯახში იშლება, მეორე დრეს კი სტუმრები გოგოს სახლში გადაინაცვლებენ ხოლმე. სტუმრებს, როგორც თქვენ ქართველები, ჩვენც რამდენიმე დღით ადრე ვეპატიჟებით. პატარძლისთვის განსაკუთრებული საჩუქარია ოქროს საყურე, ბეჭედი, ან მაჯის საათი. ქორწილში აუცილებლად სრულდება სპეციალურად ამ დღის ცეკვა. ხალხს წრე აქვს შეკრული და ნეფე-დედოფალთან ერთად ცეკვავს. ვისურვებდი, რომ კიდევ და კიდევ ბევრი ქორწილი ყოფილიყოს ჩვენს სოფლებში და მთლიანად საქართველოში,~ _ ამბობს ჯახანგირავ ველიოღლი.

`სპექტრმა~ გაარკვია, რომ ქართულ და აზერბაიჯანულ ქორწილებს შორის კიდევ ერთი მსგავსებაა: როდესაც სიძეს პატარძალი ოჯახში პირველად მიჰყავს, ბიჭის დედა მათ კარში დეფშს უდებს გასატეხად. ეს ჩვეულება იორმუღანლოშიც აქვთ. გადმოცემის თანახმად, რიტუალი ნავსის გასატეხად და მოსაცილებლად სრულდება, რათა დამტვრეულმა ნივთმა თან წაიღოს თუკი ოჯახაში რაიმე უარყოფითია. შესაძლოა, ეს ცრურწმენაცაა, მაგრამ ტრადიციას ფესვები ღრმად აქვს გადგმული. მართალია, მოსახლეობა ამბობს, რომ საქოწილო სუფრები ძირითადად შემოდგომობით იშლება, როდესაც ოჯახს მოსავალი ახალი აღებული აქვს და სტუმრების გაძღოლას უფრო ომახიანად ახერხებს, მაგრამ როგორც ჩანს, იორმუღანლოში საახალწლოდაც კიდევ რამდენიმე ახალი ოჯახი შეიქმნა. ამას მოწმობს გასულ კვირას `სპექტრის~ ობიექტივით გადაღებული კადრები, სადაც კარზე შებმული წითელი ლენტია აღბეჭდილი.